Armando 1952 2005

De jonge Armando (geb. 1929) behoort tot de eerste pessimistische antiburgerlijk ingestelde generatie van na de oorlog. Hij ontwikkelt een eigen stijl waarin hij streeft naar het zo objectief mogelijk vertalen van persoonlijke ervaringen in beeld, schrift en muziek. De schilderijen zijn anti-esthetisch met agressief opgezette verflagen in overwegend rood en zwart. In de loop der jaren worden de figuren minder dreigend en agressief; hij maakt de existentiële melancholie zichtbaar.