Dansen in het zand

Het relaas van André Bek is bijna een paradox: het is ongelofelijk en het is waar. Ongelofelijk, omdat je dit niet kunt bedenken: als het bedacht was, zou het ongeloofwaardig zijn?

Dansen in het zand is er voor iedereen die een bijzonder verhaal wil lezen. En dat kan vanuit diverse invalshoeken. Het laat zich lezen als een medisch verhaal, als een aanklacht, als een "thriller", als een lofzang op het leven en de liefde, als een "onverwachte autobiografie": het verhaal van een vechter, een overlever.
André Bek was marinier; lid van een van de militaire elitekorpsen. Synoniem met mannelijkheid, onverzettelijkheid en "onkwetsbaarheid". Hij heeft vier keer een niertransplantatie ondergaan en tussendoor steeds vele maanden als een wandelend of liggend wrak moeten leven. Bek zou in wellicht alle recht hebben hiervan een melodrama te maken, vol zwaar maar louterend lijden, maar zo'n boek is dit niet?