De Kluk

Ergens tussen hemel en aarde was ze daar
en wees de richting aan.
Ik kon niet om haar heen, ik kon er niet voorbij.
En de versleten wijzers leken op verkrampte vingers die
naar de hemel wezen of wezen ze op mij?
En de uren waren minuten en de minuten waren krom,
rare kronkels, kronkels van de tijd.

De Kluk is een 'ervaringsverhaal' van Nanny Kannegieter. Op schokkende wijze geeft ze een beeld van de gevoelens van iemand, die met een CVA (een beroerte) in het ziekenhuis is opgenomen, van de worsteling met de gevolgen van haar afasie en van de moeizame weg naar herstel. De lezer wordt
geconfronteerd met het onvermogen van de omstanders om op een juiste wijze om te gaan met de afasiepatiënt. Maar ook met het feit, dat er een weg omhoog is uit een dal, dat zo grenzeloos diep lijkt te zijn.


'In dit boek helpt Nanny mij (en al die andere hulpverleners, familieleden
enz.) om 'in de huid van de afasiepatiënt' te kruipen. Iets te begrijpen,
mee te voelen. En daardoor beter in staat te zijn om te helpen, er naast te
staan. Goed te reageren. Wat heb ik veel van de situaties, die Nanny
beschrijft herkend, ook uit mijn eigen praktijk.'
Ds. Hans Eschbach in het voorwoord