De missie van een kilometervreter

Dion Joosten geboren in 1951 en in het dagelijks leven al meer dan vijfentwintig jaar werkzaam als project-engineer bij een ingenieursbureau, heeft als hobby hardlopen. Specifiek het lopen van marathons. Tweehonderd heeft hij er uitgelopen, in een tijdsbestek van zestien jaar. Na een rustige opbouw met enkele marathons per jaar, zijn er jaren geweest van tegen de twintig stuks en meer! Met vier of zes per jaar kom je niet aan de tweehonderd.
Voordat hij het hardlopen had ontdekt heeft hij duizenden kilometers op de racefiets gereden. Nadat hij het wedstrijdfietsen vaarwel had gezegd, ging hij nog jarenlang met enkele vrienden fietsen. Tochten ver boven de honderd kilometer waren geen uitzondering. Hij mag zich dus wel een echte duursporter noemen. Doordat hij voor de gein in 1984 eens met een trimloop had meegedaan en nadien trok het loopwereldje hem steeds meer aan, is hij langzamerhand overgestapt naar het hardlopen. Hoewel hij ook nog graag met de racefiets op stap gaat! Een aantal jaren heeft hij vele wedstrijden tot en met de halve marathons gelopen en eind 1992 kwam de marathon in beeld. Het was en is tenslotte de droom van elke loper om die eens te kunnen slechten.
Eind 1992 nam hij het besluit om toch maar eens te gaan trainen voor die fabelachtige afstand. Dat besluit werd eigenlijk ingegeven door het feit dat hij toen een beetje in paniek begon te raken! Waarom?
Het idee dat het er zo gauw mogelijk van moest komen, nam hand over hand toe. Hij dacht toen ook nog, de kans neemt met de dag toe, dat hij anders wel eens te laat zou zijn. U kent dat vast wel, Pietje ongeduld! En dan heeft hij jarenlang gelopen, zonder ooit de marathon te hebben gedaan! En zeg nou zelf, hoe zou u zich voelen als je jarenlang hardloper bent geweest, maar nooit de kers op de taart te hebben geproefd! Op 18 april 1993 stond hij dan ook in Rotterdam aan de start van zijn eerste hele marathon. Die eerste marathon is een hele belevenis geweest. De laatste 500 meter over de befaamde Coolsingel, met duizenden toeschouwers is een hoogtepunt geweest, wat hem nu nog kippenvel bezorgt. Toen hij die bewuste dag aan de laatste kilometer begon en even later de finish overging, besefte hij, dat hij na zoveel jaren hardlopen eindelijk zijn doel had bereikt. Het uitlopen van een volwaardige marathon, zat er op! En wat nu, was de vraag!
Lees het maar, de gevechten tegen de getallen, wel of niet stoppen!
Hij heeft gelopen in grote stadsmarathons, maar ook op eenzame landweggetjes en op verlaten bospaden. Hij heeft marathons gelopen onder het vriespunt, maar ook bij temperaturen van meer dan dertig graden. Er waren talloze momenten van intense blijdschap bij het naderen van de finish, maar ook van verdriet.
Hij is nooit met de intentie begonnen om zoveel marathons te lopen. Het balletje is zo gerold!
Spijt heeft hij hier allerminst van.
Na het lezen van dit enerverend boek zal het u duidelijk zijn waarom niet!