De weggevoerden

Gabriël, een kersverse schoolmeester, trekt eerst naar Frankrijk en moet later in Berlijn zware arbeid verrichten. Hij maakt de bombardementen op de Duitse hoofdstad mee, ziet veel menselijk leed en engageert zich bij de kajotters. De gedachte dat hij straks zijn moeder zal terugzien, houdt hem op de been. Marcel en zijn vrienden keren na twee jaar verplichte tewerkstelling terug naar huis en lokken op de terugweg enkele meisjes mee. Een verhaal als een film….In 1942 krijgt Florent zijn oproepingsbrief om in Duitsland te gaan werken. In Kiel wordt een jongen een man. Hij lijdt honger, maar leert overleven en ontsnapt twee jaar later naar België, met de levensgrote vraag of zijn Marguerite nog op hem wacht. En dan is er nog Gilbert, die naar Berlijn moet vertrekken enkele dagen voor de Belgische bevrijding. Hij krijgt er levensgevaarlijke opdrachten en kan slechts twaalf maanden later naar huis terugkeren. Deze verhalen van gedeporteerden tonnen hoe sterk iemand kan zijn in moeilijke omstandigheden. Maar nog het duidelijkst blijkt hierin de waanzin van een oorlog en hoe het leven van een gewone burger dan geregisseerd wordt door hogere machten. Om die politieke gebeurtenissen te kaderen zijn de getuigenissen aangevuld met korte verhelderende stukjes tekst die de grote omstandigheden van de oorlog enigszins duiden. Zo krijgt de Achttiendaagse Veldtocht plots betekenis, krijg je een glimp te zien van de nazificatie van het Duitse leven, lees je hoe armzalig de Duitse Volkssturm op het einde van de oorlog wel was. Het boek is geïllustreerd met ongeveer 150 originele foto's en documenten van de getuigen.