Drood

Welnu, dit waargebeurde verhaal gaat over mijn vriend (of althans de man die ooit mijn vriend was) Charles Dickens en over het ongeval van Stap lehurst, dat hem beroofde van zijn gemoedsrust, zijn gezondheid, en naar sommigen fluisteren zijn verstand. Dit waargebeurde verhaal gaat over Charles Dickens' laatste vijf levensjaren en over zijn groeiende geobsedeerdheid in die tijd met een man – aangenomen dat het een man was – met de naam Drood. En met zaken als moord, dood, lijken, grafkelders, hypnose, opium, geesten en de straten en stegen van die droefgeestige onderbuik van Londen.

Na 125 jaar wordt het manuscript van Wilkie Collins ontsloten, waarin Collins verslag doet van koortsachtige afdalingen naar de ondergrondse krochten van Victoriaans Londen met zijn vriend Charles Dickens, die een plotselinge obsessie heeft opgevat voor de schimmige figuur Drood.

Dickens ontmoette Drood tijdens een vreselijk treinongeluk. Sindsdien was Dickens zichzelf niet meer. Zijn persoonlijkheid versomberde en hij kreeg interesse voor lijken, graftombes en moordpartijen. Desalniettemin vergezelde Collins hem tijdens de nachtelijke zoektochten, onwetend van het gevaar dat hun vriendschap zou bedreigen en dat beide mannen naar de rand van de afgrond zou drijven.

Aan de hand van biografische feiten verkent Drood de mysteries rond de laatste levensjaren van de wereldberoemde auteur en belicht de oorsprong van Dickens' onafgemaakte werk, The Mystery of Edwin Drood.