Een ijskoude doorbraak

Drie jaar geleden vertrok zeezeiler Henk de Velde uit Nederland voor de 'onmogelijke reis', door de minst bevaren route ter wereld, boven Siberië langs. Hij kreeg te maken met de Russische bureaucratie en moest zijn route omleggen. Alleen door zijn doorzettingsvermogen kreeg hij het toch voor elkaar om vanaf de Bering Straat door de IJszee terug te zeilen naar Nederland. Het ijs hield hem halverwege tegen. Hij moest overwinteren in Tiksi, een pooldorp aan de Laptev Zee, In plaats van de Campina op de wal te zetten, om zo de winter uit te zitten, verkoos hij om zich met zijn boot vast te laten vriezen in de baai van Tiksi. Een hachelijke onderneming, volgens de Russen. Hij moest zijn schip met ijsbijl en kettingzaag verdedigen tegen de elementen, en had een bijna fatale ontmoeting met een ijsbeer. Als hij eindelijk weer kan vertrekken, komt de Campina in zeer zwaar ijs en wordt het schip bijna gekraakt. Hij drijft stuurloos rond tussen ijsvelden en ijsbergen en wordt gered door een toevallig passerend konvooi met ijsbrekers. 'Een ijskoude doorbraak' is een fascinerend boek over het gevecht tegen en de verbondenheid met de natuur van het ijslandschap, geschreven door een bevlogen mens, een geboren zwerver, een avonturier die zijn grenzen kent, een mens die de eenzaamheid verkiest boven de samenleving. Een boek ook, geschreven met gevoel, mededogen en passie, vol avontuur en met verstilde waarnemingen. Het is deel drie van de trilogie. Eerder verschenen Een vermoeden van vrijheid en Reiziger in tussentijd.