Emiel van Moerkerken

De Amsterdamse fotograaf, cineast en schrijver Emiel van Moerkerken (1916 – 1995) maakt op jonge leeftijd kennis met het surrealisme, dat grote invloed heeft op zijn fotografische oeuvre. Zijn foto's uit de jaren dertig en veertig van de 20e eeuw tonen surrealistische thema's zoals het vrouwelijk lichaam en de mannequin, de spiegel en de etalageruit, de stad, de nacht en gevonden voorwerpen en ensceneringen. Van Moerkerken gebruikt surrealistische technieken van fotograferen en afdrukken. Hij behoort tot diverse kringen van avant-gardekunstenaars en – schrijvers. Ook staat hij bekend om de vele portretten die hij van Nederlandse en internationale schrijvers en kunstenaars maakt, zoals die van Jef Last, E. du Perron, Chris van Geel, W.F. Hermans en Brassaï. In de jaren vijftig gaat hij over op documentaire fotografie, maar met zijn fotografische werk uit de jaren tachtig grijpt hij terug op zijn surrealistische beeldtaal.

Van Moerkerkens fotografische oeuvre is uniek voor Nederland, omdat het sterk verwant is aan dat van internationale surrealistische fotografen van het eerste uur. Behalve surrealistische foto's, die de kern van zijn kunstenaarschap vormen, zijn ook door de Nieuwe Fotografie beïnvloedde foto's, schrijvers- en kunstenaarsportretten, vrouwen en naakten, landschappen en foto's uit de reportages van zijn vele reizen in dit boek opgenomen.