Handboek Kadreren in Fotografie en Film

Eigenzinnige dwarsliggers lijken het, maar misschien juist daardoor zijn geïnspireerde fotografen en filmers succesvol. Zij benutten bijvoorbeeld elke positie in het beeldkader om hun ideeën en intenties zichtbaar te maken. Volgens gangbare opvattingen zouden zij dat alleen moeten doen met de vier sterke punten van de gulden snede. Veel motieven vinden zij in het leven van alledag, waar meestal wel iets mankeert of waar het leven zelfs geheel op z'n kop kan staan. Volgens bestaande opvattingen over compositie zouden de beelden daarvan harmonieus en in balans moeten zijn. Die opvattingen lijken van alles voor te schrijven dat het hen onmogelijk zou maken zich effectief uit te drukken.
Zeer ongebruikelijk is dan ook de stelling waar dit handboek zich op baseert: over compositie valt alleen iets zinnigs te zeggen als die is gerelateerd aan wat makers willen uitdrukken. Vorm moet immers inhoud zichtbaar maken, zodat het bij kijkers associaties kan oproepen.

Dit handboek over kadreren geeft in de eerste plaats een inspirerend beeld van de wijze waarop makers zich uitdrukken, hoe zij hun ideeën en intenties zichtbaar maken, vooral door kadreren. Zeggingskracht is daarbij belangrijker dan het esthetisch ideaal dat uit gebruikelijke opvattingen spreekt. Het gaat om een tot nu toe ontbrekend verhaal over uitdrukken door kadreren.