Herinneringen uit een laatje van mijn hart

In dit boek voert Patrice Nieuwenhuijs de lezer mee naar het leven van haar dochter Marije. Naar haar jeugdige wijsheid, naar de prachtige momenten - maar ook de meningsverschillen - van hun moeder-dochterintimiteit, en uiteindelijk naar het onvermijdelijke afscheid als Marije op 23-jarige leeftijd onverwacht aan een hartaandoening overlijdt. Het blijkt een erfelijke afwijking te zijn, die enkele jaren later ook Patrice zelf zal treffen.
In haar zoektocht naar zingeving en verwerking van Marijes dood tekent Patrice herinneringen op uit het laatje van haar eigen gewonde hart. Daar, in haar hart, vindt ze de kracht om door te gaan en de plek waar ze contact kan maken met haar eigen Zelf.
'Het is zo verleidelijk in intens verdriet te blijven hangen; of om er overheen te stappen en te verharden. Beide geven geen innerlijke winst of rust. De tocht dwars door verdriet heen is een heftig en boeiend proces, maar waarschijnlijk de enige manier om de dood een zinvolle betekenis te geven. Het gemis blijft, de ene keer intenser dan de andere. Maar het leven en de dood hebben als intentie de mensen steeds dichter bij hun eigen hart te laten komen.'
In de woorden van Marije: 'Het leven is een dans. Wil je een muurbloem zijn, of ga je midden op de dansvloer staan?'

'...wie de golven te volgen vroegen, diens hart past nooit meer in de oude voegen...'
Clara Eggink