Het Goede Bondgenootschap

Een minutieus onderbouwde aanklacht tegen de genocide in Rwanda en de rol van de Kerk erin.
Eind vorige eeuw dringen de eerste missionarissen door tot het Midden-Afrikaanse Rwanda. Hun bekeringsijver vormt een onmisbare bijdrage tot het koloniale uitbuitingsavontuur. De Katholieke Kerk dwingt het land op de knieën voor Christus-Koning en graaft een etnische kloof tussen Hutu en Tutsi.
Onder kerkelijke vleugels wordt ook na de Rwandese onafhankelijkheid een racistische politiek gevoerd die de westerse belangen moet veiligstellen. "De katholieke Kerk was praktisch een staatsreligie, die sinds de koloniale periode belangrijke privileges genoot. De leden van de hiërarchie hebben zich verenigd met de nomenclatura van de achtereenvolgende regimes." (pater Octave Ugirashebuja s.j.)
In het voorjaar van 1994 komt de "etnische" tijdbom tot ontploffing. De Rwandese volkerenmoord doorprikt genadeloos de mythe van de evangelisatie: de Kerk heeft zich ontfermd over Afrikaanse nazi's! Het katholieke imperium stort in!
De schandvlek van de schuld, het roemloos weggefloten worden, het verlies van een rijk patrimonium en grote politieke macht, dat alles blijkt voor de Kerk een veel te bittere pil om slikken. Op schaamteloze wijze tracht men de waarheid toe te dekken en elke verantwoordelijkheid te omzeilen.
Ook wanneer in buurland Congo dictator Mobutu zijn zwanenzang aanheft, trekken de Kerk, katholiek geïnspireerde organisaties en christen-democraten hard van leer tegen de nakende bevrijding.
"De goede boodschap" blijkt tot vandaag slechts een dekmantel voor "het goede bondgenootschap" dat de Kerk gesloten heeft met de koloniale macht, de opeenvolgende racistische regimes van het onafhankelijke Rwanda en de bloedige dictatuur van maarschalk Mobutu.