Hoofdlijnen in het denken van Jean-Jacques Rousseau

Rousseau is veel radicaler dan andere verlichtingsfilosofen. De weg naar het aards geluk wordt niet gevonden via een opvoeding naar verheven goddelijk model, maar simpelweg via ordening middels contract en wet. Rousseau is volkomen cynisch wat betreft het hogere in de wereld. Hij ziet juist in het illusionistisch najagen hiervan een bron van rottigheid.
Patriottisme en toewijding aan de publieke zaak gedijen het beste in een niet te grote staat.
Deze worden op egalitaire wijze democratisch bestuurd, zijn non-commercieel en leggen behoorlijk beslag op het leven van de burgers middels vergaderingen, stemmingen, referenda, manifestaties en publieke feesten. Dat het neoliberale kapitalisme de hele globe in zijn tang zou krijgen, heeft Rousseau zeker niet voorvoeld. Misschien kunnen wij echter, bij een verder ontaarden van de Pax Americana in onze wereld, nog wat inspiratie opdoen uit zijn postliberale moderniteit.

Met dit doel voor ogen behandelt Pierre van Diggelen in zijn boek Hoofdlijnen in het denken van Jean-Jacques Rousseau onderwerpen als de goedheid van de mens, de verwerping van de natuurwet, de verschillende mogelijke regeringsvormen en de betekenis van de historie. Hij heeft een studie gemaakt van het werk van deze hoogbegaafde pedagoog, schrijver, musicus en filosoof. Hij vindt in diens werk denkwijzen, die kunnen bijdragen aan een verbetering van onze hedendaagse wereld naar een menselijker maat.