Iets meer naar het Oosten

Onuitputtelijk is zijn nieuwsgierigheid, argeloos en onstelpbaar. Boeken en verhalen en geuren en slapeloosheid, dagelijkse ervaringen in de oneindige landschappen van Azië, dat drijft journalist Lukas de Vos naar steeds verdere uithoeken van de planeet.
De reiziger is een spons. Hij slorpt op, veroordeelt niet, maakt zich kwaad laat zich verlinken. Of hij nu in de tempel van de achttien prinsen op Taiwan zit, op een heuvel de geesten bezweert in Mongolië, met de hand op levensechte paardenbitten staat in Xian, of dronken wegzakt in de uitzuipbars van Hongkong en Makau - de verwondering is gebleven.
Reizen is niet beleren. Reizen is niet leren. Reizen is eren. De verscheidenheid. Het onbegrijpelijke. Het vermakelijke, het creatieve onbegrip voor de woestijn van de beschaving. Zoals Wilfred Thesiger ooit zei: 'Het gevoel van ruimte en stilte bracht me buiten mezelf. Maar het is makkelijker kameraden te maken bij andere rassen dan bij het mijne.'
Het vereenzaamde, boze kind in de reiziger is gebleven. En het heeft warmte gebaard. Met gespleten gevoelens.