Ik heb nog dochters, hoor

Kort na de dood van haar vader leest Maya Ramón een artikel over holdingtherapie, waarin sprake is van een kind dat weerstand voelt als het bij haar ouders op schoot zit. Maya kijkt naar de stoel waarop haar vader heeft zitten praten op de laatste avond van zijn leven. Ze voelt een immens verdriet opkomen; ze kan zich niet herinneren ooit bij hem op schoot te hebben gezeten en nu kan ze de slechte relatie niet meer herstellen. Zou de slechte relatie met haar vader de oorzaak zijn voor de problemen die zij in haar leven ondervindt? Maya is gelukkig getrouwd en heeft twee kinderen, maar ze heeft lange periodes van depressiviteit gekend. Intimiteit ligt moeilijk in haar huwelijk. Seksuele blokkades zijn er altijd geweest. De gedachte komt voorzichtig op dat er misschien sprake is geweest van seksueel misbruik in haar vroege jeugd. Maar dat durft ze niet hardop te zeggen. Een lange zoektocht naar de waarheid begint. Maya zoekt haar heil in diverse therapieën, en komt uiteindelijk terecht bij een fysiotherapeute op haptonomische grondslag. De zware therapie is het begin van Maya's verlossing en leidt uiteindelijk tot de erkenning van het trauma dat zij in haar vroege jeugd heeft opgelopen.