Jachtvliegers in de Koude Oorlog, flirten met de dood?

"Flirten met de Dood?". Zo dachten buitenstaanders over het vliegen met straaljagers, vooral gedurende de Koude Oorlog. Wij jachtvliegers waren ons goed van de risico's van een crash bewust, maar je was overtuigd dat het je zelf niet kon overkomen. Flirten deden we wel maar dan met mooie meiden!

Toch geeft de titel -achteraf bezien- best een treffende kwalificatie. Jachtvliegen bleek in het begin bloedlink. De techniek was nog niet best -soms puur slecht-, mensenlevens telden niet zoals nu, vliegers werden opgeleid door ex- oorlogsvliegers van RAF/USAF uit W.O.II, Korea, later Vietnam. Dat waren ijzervreters met een "gung-ho" instelling, regels waren een ruwe richtlijn, "train as you fight" was het devies. Je moest verdomd op je qui-vive zijn om "niet op je bek" te gaan. (Eufemisme voor een fatale crash.)

En dan nog kan het iedere vlieger overkomen. In ruim 46 jaar "Cold War" sneuvelden bij onze luchtmacht 262 vliegers. Bij Navo en Warschaupact luchtmachten samen -die daar heel stiekem over deden en doen- gaat een ruwe schatting naar ruim 20.000 afgeschreven (gevechts-) vliegtuigen en ca 15.000 gedode vliegtuigbemanningsleden bij crashes. Hoezo "Cold War"?

Binnen de twee machtsblokken van de Koude Oorlog vormden de "Airforces" een factor van betekenis bij het handhaven van de wederzijdse balans om daarmede honderden miljoenen kerndoden in een derde W.O. te voorkomen. De menselijke offers aan beide zijden zijn dus niet voor niets geweest. Laten we al deze vliegers nooit vergeten.....