Jezus in beeld

In de ‘Jezusfilm’ treedt Jezus op als hoofdfiguur en worden een of meer evangelieverhalen direct of indirect gevolgd. In dit boek worden de twintig belangrijkste Jezusfilms uit de filmgeschiedenis geanalyseerd en theologisch becommentarieerd. Omdat sommige grote invloed hadden op wat mensen denken – en geloven – over Jezus, hebben kerkelijke gezagsdragers elke nieuwe Jezusfilm nauwlettend gevolgd en beoordeeld.
Hun aanvankelijk negatieve houding veranderde langzaam in een voorwaardelijk positieve houding. Het medium film dwong het christendom tot een nieuwe bezinning op de uitbeelding van Jezus. Maar de klassieke christologie – Jezus is de zoon van God – overheerst in de Jezusfilms. Zelfs in die films waarin Jezus als een mens wordt neergezet, is hij een mens tussen hemel en aarde, iemand die altijd in contact staat met de andere wereld.
'The King of Kings' van Cecile B. DeMille domineert de periode van de zwijgende film. In de jaren dertig tot en met vijftig wordt Jezus slechts indirect uitgebeeld. In de jaren zestig zijn films gemaakt met steeds een ander beeld van Jezus: de revolutionaire 'King of Kings' van Nicholas Ray, de radicale Matteüs-verfilming van Pasolini, de mystieke 'Greatest Story ever told' van George Stevens. De musicalfilm 'Jesus Christ Superstar' (1973), met een twijfelende Heiland, heeft grote invloed gehad op jongeren.
In de Jezusfilms van Zeffirelli en Heyman is aandacht voor de Joodse context. Niet alleen de moderne Jezusfilm van Martin Scorcese, maar ook de traditioneel-katholieke van Mel Gibson veroorzaakte grote opschudding. Ook Jezusfilms gemaakt in India en Zuid-Afrika worden besproken. Steeds is duidelijk dat ze een spiegel zijn van de cultuur waarin ze zijn ontstaan.