Neem en eet, dit is je lichaam / druk 1

De cultuurfilosoof en kunstcriticus Frank Vande Veire wijst onder meer op de beklemmende verwantschap tussen fascisme en ludieke consumptiecultuur, tussen de ëverlossende´ kruisdood van Christus en het televisiejournaal, tussen sacrale totemdieren en populaire mediafiguren, tussen de negentiende-eeuwse kenniscultuur en de hedendaagse informatiemanie. Op de achtergrond speelt voortdurend het (psychoanalytische) motief van een raadselachtig en intimiderend genot.

Vande Veire brengt auteurs in stelling als Dostojewski, Nietzsche, Kafka, Gombrowicz en niet in de laatste plaats Pasolini, de regisseur van Salò, de meest genadeloze film uit de filmgeschiedenis. Maar deze auteurs, ieder met zijn unieke stijl en toon, werpen tegelijk de vraag op naar de lastige positie waarin de cultuurcriticus zich bevindt. Hij is altijd verregaand verstrengeld met wat hij ëontmaskert´. Niet als veilige buitenstaander spreekt hij ons aan, maar misschien enkel als een soort hansworst die zichzelf te schande maakt door de impasses te belichamen waarin de cultuur zich bevindt. Wellicht is dat de reden dat cultuurkritiek niet zelden een literaire of artistieke component bevat.