Opgejaagd, gedoemd, verloren

Op 6 februari 1933, enkele dagen nadat Hitler rijkskanselier was geworden, noteerde Klaus Mann in zijn dagboek: `Het gaat niet goed, het gaat niet goed, het gaat HELEMAAL niet goed.'

Klaus Mann heeft van 1933 tot aan zijn dood in 1949 een dagboek bijgehouden. Soms waren zijn aantekeningen wild, onaf en beperkten zich tot een enkel woord of begrip. Soms waren ze uitgebreid en snijdt Klaus Mann, de talentvolle zoon van een geniale vader, diep in het eigen vlees.

De van een sterk pessimisme doornokken dagboeken, waaruit W. Hansen voor deze Privé-domein een uitstekende selectie heeft gemaakt, geven een indringend beeld van hoe het misging met de wereld in de jaren dertig en veertig en hoe het misging met Klaus Mann zelf. De wereld stevende onverbiddelijk op een enorme catastrofe af. Klaus Mann, die zich van meet af aan krachtig tegen het nazisme verzette, kon zich niet staande houden.openhartig schrijft hij over zijn vlucht in drugs, zijn avonturen met jongens en jongenshoeren, zijn verlangen naar de rust van de dood.

Na zijn vrijwillige vertrek uit Duitsland in 1933 trok hij opgejaagd door Europa. Zwitserland, Zuid-Frankrijk, Parijs en Amsterdam waren de plekken die hij steeds weer opzocht - en die hij telkens weer verliet. Aan het einde van de jaren dertig ging hij naar de Verenigde Staten. In 1944 keerde hij als Amerikaans militair terug naar Europa. Op 22 mei 1949 pleegde hij in Cannes zelfmoord.

De pers over Het keerpunt (Privé-domein nr.87):

Klaus Manns autobiografie kan worden beschouwd als de persoonlijke en smartelijke tekening van een heel tijdperk. - Thomas Mann

Het is de combinatie van licht en donker die Klaus Mann tot zo'n fascinerende persoon maakt en zijn autobiografie tot een van de meest aangrijpende egodocumenten uit de Dertigjarige Oorlog tussen 1914 en 1945. - Chris van der Heijden in NRC Handelsblad