Oranje bastaarden

Toen de eerste druk verscheen van dit opmerkelijke boek over de buitenechtelijke kinderen van Oranje, kwamen er al snel veel reacties van mensen die beweerden ook een afstammeling van het Oranjehuis te zijn. Akten en documenten moesten bestudeerd worden en ondertussen kwam er van dit boek herdruk na herdruk. Deze vierde druk is geheel bijgewerkt. Een ding is zeker, de Oranjes hebben zich buitengewoon actief getoond buiten het echtelijk bed.

De inhoud van dit vademecum zou voor sommigen een geruststelling kunnen zijn. Misschien vloeit er meer Neerlands bloed door de aderen van de Nederlandse dynastie dan op grond van de officiële stamboom mocht worden verondersteld. Binnen de muren van de Oranje-behuizingen zal deze overweging minder worden gewaardeerd, want deze doet aan de merkwaardige huismacht van de Oranjes evenveel toe als af.

Hanno de Iong heeft met zijn indrukwekkende Oranjebastaarden een enorm project afgerond. De leden van het huis van Oranje hebben zich in de geschiedenis herhaaldelijk bedrijvig bewogen buiten het eigen bed. En omdat lang niet alle buitenechtelijke nakomelingen aan de vergetelheid werden prijsgegeven, is deze bedrijvigheid in een aantal gevallen van niet geringe historische relevantie. Als stadhouders waren de Oranjes niet minder actief dan als koningen. Soms dreigde de voortgang van de dynastie te stagneren. Maar noch de geaardheid van de koning-stadhouder Willem III, noch de impotentie van stadhouder Willem IV had blijvende gevolgen; althans vóór de schermen.

Aan bod komen ook de Oranje maîtresses, die uiteenlopende functies hadden zoals Maurits' vluchtige 'nachtvlinders', als wel de bijna vorstelijke staat van jonkvrouw van Mechelen. Hanno de Iongh licht sluiers op en opent gordijnen in dit niet eerder vertoonde vademecum; in het verleden, maar ook recenter, zoals bij de erotische bekommernissen van prins Bernhard en op de moeizame weg naar een Nederlandse kroonprinses. Het boek is voorzien van een inleididng van de hand van J.G. Kikkert.