Sintering

Geheimen

Er drijft een meer in de vlakte
die van donkerrood stof is, spiegelend water
met wal eromheen. Alleen de zon
kan naar zichzelf kijken, wij kunnen er niet bij,
geen blik in werpen. Wij moeten weten wie we zijn
zonder te zien op wie we lijken.

Wij zitten vaster aan de aarde dan het vee
dat zich voorover vol komt drinken,
wij staan lager, staren in de grond die dof is,
blijven beneden besloten in het beeld
van wie we denken
dat we zijn.