We hoeven er niet aan te verdienen

We hoeven er niet aan te verdienen
Ed van Westerloo

De relatie tussen voetbal en televisie in Nederland kent een roerige geschiedenis. Grote financiële belangen, hevige strijd en razendsnelle ontwikkelingen bepalen de toon. De gezamenlijke geschiedenis begon in 1950, toen zich in het stadion van PSV een klein wonder voltrok. Enkele genodigden konden door middel van experimentele televisiebeelden van Philips in de bestuurskamer van de club een voetbalwedstrijd volgen via het magische kastje dat we tegenwoordig televisie noemen.

Zo is het allang niet meer. Voetbal op tv veranderde al snel van iets ongelooflijks in gemeengoed en bijna even rap stonden de clubs bij de zendgemachtigden op de stoep. Voor de beste melkkoe die de Nederlandse televisie rijk was, hadden ze toch zeker wel een paar gulden over? In 1953 betaalde de NTS voor het eerst voor de uitzendrechten van een wedstrijd van het Nederlands elftal. Het kostte de zender destijds 500 gulden. Ruim vijftig jaar later kan voor dit geld zelfs nog geen minuut zendtijd gekocht worden. Tussen de 500 gulden in 1953 en de 70 miljoen van 2005 zit ruim vijftig jaar van keiharde onderhandelingen om even harde pegels.

Oud-directeur van de NOS-televisie Ed van Westerloo was als onderhandelaar tussen 1984 en 1995 aanwezig bij een groot aantal van deze gesprekken en heeft de bedragen in die tijd flink zien oplopen. 'De strijd, eerst om honderdjes, al gauw om duizendjes en later om miljoenen, wordt gekenmerkt door harde gevechten en schijnduels, gemene tackles en spectaculaire acties, amateuristisch gedrag en professionele trucs, relletjes en chaos, list en bedrog.'

Van Westerloo brengt 55 jaar voetbaloorlog buiten de kalklijnen feilloos in beeld. Een oorlog, die ooit begon met 500 gulden en de legendarische woorden van toenmalig KNVB-voorzitter Karel Lotsy: 'We hoeven er niet aan te verdienen.'