Wij kent geen kleur / druk 1

Ouders met een niet-Nederlandse achtergrond zijn over het algemeen positief over hun eigen opvoedersrol. Zij vinden dat zij de baas zijn, dat zij verantwoordelijk zijn en zij verwachten van hun kinderen respect voor zichzelf en voor anderen. Zij zijn trots op de ouderlijke status die ze hebben. Man en vrouw zijn het meestal eens over de invulling van ieders rol naar de kinderen, die rol is vaak verschillend.
Dit is een groot verschil met ouders die van oorsprong in Nederland opgroeien. Zij hebben vaak een onzeker en zelfs negatief beeld van hun eigen opvoedersrol. Zij zeggen dingen als: ‘ik zal het wel niet goed doen’, of: ‘het is natuurlijk verkeerd wat ik doe’. Ze vínden wel dat ze de baas moeten zijn, maar voelen dat meer als een last dan als een voorrecht.

Elsie Sloot werkt al ruim dertig jaar in de jeugdhulpverlening en heeft sinds 1990 een zelfstandige praktijk als opvoedkundige. Vanuit haar ervaringen met autochtone en allochtone ouders bespreekt zij het opvoeden in een samenleving die in toenemende mate, vooral niet-Nederlandse, ouders het vuur na aan de schenen legt. Onterecht vindt zij. Er wordt niet slechter opgevoed door allochtone ouders, maar anders; en misschien valt er van hen nog wel wat te leren…

Het boek is met name bedoeld voor jonge ouders die hier zijn opgegroeid in een gezin met een niet-Nederlandse cultuur. Ouders die hun eigen kinderen willen opvoeden met behoud van die culturele waarden maar zodanig dat de opvoeding ook aansluit op de Nederlandse maatschappij.