Zeven dagen

Guido praat altijd over zijn schrijfambities, maar fantaseert er uitsluitend op los in plaats van zich te beperken tot één verhaalidee. Zijn vriendin is zijn gezever zat en eist binnen een week een verhaal – en geen verhaal, geen seks. Dus creëert Guido een schrijverspersonage, Joep. Die laat hij hetverhaal schrijven, zodat hij zelf kan blijven doen wat hij het liefste doet: erop los fantaseren.
Als atheïst gelooft Joep niet in zijn schepper. Totdat hij beseft dat god schrijver is – want in het begin was het woord en het woord was god – en dat híj als schrijver dus een god is. Is god geen beschermd beroep of zo, kan iedere atheïst zomaar god zijn? En wie is zíjn god dan wel, vraagt Joep zich af…?