Snelweg naar de afgrond?

De financiële crisis van augustus 2007 vindt haar oorsprong in de pen van Bill Clinton, waarmee hij in 1999 de Gramm-Leach-Bliley Act ondertekende. Met deze pen kan vervolgens een lijn worden doorgetrokken naar enkele miljoenen Amerikaanse hypotheken, verleend aan huizenkopers met een laag inkomen. Risicovolle subprime hypotheken die, door Wall Street gebundeld tot derivaten, wereldwijd werden doorverkocht. En volgens schattingen van het Internationaal Monetair Fonds nu bij banken en financiële instellingen tot bijna één biljoen dollar aan verliezen zullen kunnen leiden. De auteur vertelt het schrikbarende verhaal van deze kredietcrisis sinds Bills noodlottige handtekening. Een verhaal over ideologie, kortzichtigheid, innovatie, opportunisme, hebzucht en laks toezicht. Evengoed is deze crisis een verhaal over honderdduizenden Amerikanen die hun huis verloren, zakenbanken die tientallen miljarden afschrijven en bij investeerders aankloppen voor nieuw eigen vermogen. Bankiers die zich melden bij de centrale
banken en voor honderden miljarden aan steun ontvangen. Daarmee is deze crisis evengoed een verhaal van wetgevers en door hen aangestelde toezichthouders. Zij raakten verstrikt in de verleidelijke verhalen van bankiers over financiële innovatie, spreiding van risico en het Chinese spaaroverschot. En stonden toe dat bankiers honderden miljarden buiten hun balans hielden. Om een recessie te voorkomen verlaagde de FED de rente in snel tempo en even snel verloor de dollar haar waarde en explodeerden de prijzen van grondstoffen gemeten in dollars. Zodoende baart deze kredietcrisis nu wereldwijd ook inflatie en economisch onheil. Wellicht een Road to hell?